şu ayetleri -34, 35, 36- ziyadesiyle manidardır:
"bir gün ki o, kişi öz kardeşinden kaçar, öz annesinden, öz babasından, eşinden, çocuklarından..."
ne yazık ki o gün gelmeden bunu zor gününde dünyada yaşayanlar var, sanki vaat edilen gün gelmiş de ailesi/eşi/dostu tarafından bir başına bırakılmış gibi.
belki de küçük kıyamet türlerinden biridir bu durum, yalnızlığın daniskası...