Çocuklarda hayatı boyunca ağır travmalar yaratarak küçük bedenleri kendinden iğrenmeye, hatta ilerleyen hayatlarını tek başlarına sürdürmelerini sağlayan bu iğrenç mahlukatlar zehirli zihinlerdir. Bakın insan bile demiyorum çünkü bundan haz alan, zevke gelen ve herhangi bir azma duygusunu harakete geçiren birisi insan olamaz. Çocukların kendi uzuvlarından iğrenmelerine, vücutlarına dokunamamalarına ve kendinde nefret etmelerine bile yol açıyor.
Küçük yaşta tacizi çok yakın birinden yaşamış olarak söylüyorum ki siz vermeseniz, duymasanız bile İlah-i adalet yerini gerçekten buluyor. O süreçte ne yaşadığımı bir ben bir de ailem bilir, her aklıma geldiğinde dolan gözlerim yüzünden kendime kızardım ancak insan kendi kendini tedavi eder. Yapılanlar unutulmaz ancak alışılır. Kendimden nefret ettiğim dönemde ve en zayıf zamanımda çevremden çok yardım aldım. Bu süreçte aile gerçekten çok önemli. Küçüklükte tacize, tecavüze uğrayan bir çok insanla da tanıştım ve inanın yaşadıklarından çok aldığı tepkiler insanı daha çok yıpratıyor. Sevgilisine olayı anlatınca terk edilenler, ailesi tarafından “Namus” meselesi olarak görülüp kıza yüklenenler mi dersiniz. Kirli olan bizler değiliz, sadece düşünceler. Böyle olaylar başına gelip kendi içine kapananlara kocaman sarılıyorum, ve sizleri seviyorum.