Merhaba sevgili sözlük. Hiç iyi olmadığımı bilmeni istiyorum. Galiba deliriyorum.
Sabah kalkıyorum daha ben kendime gelmeden telefonum çalıyor. Annem. Piii kızım iyi misiniz gece yine sallanmış Adana diyorlar. Anne diyorum merak etme iyiyiz biz.
Akşam üzeri Büşra'mı arıyorum kuzucum iyi misiniz Malatya'da deprem oldu diyorlar. Ya piii ben iyiyim de Kerem çok korktu kekemelik başladı onda diyor. Kerem 3 yaşında , dünya tatlısı bir çocuk...
Ertesi gündeyiz İzmir'de 3.9 diyor ama abim gruba yazıyor ben çok net hissettim 3.9 değildi sanki diyor..
Akşamında bu kez ben arıyorum annemi. Anne Bingöl de sallanmış hissettiniz mi diyorum yok kızım biz hissetmedik diyor. Eşimin ablasını arıyorum ablacım iyi misiniz diyorum. Pii, çocuklar çok korktu diyor nasıl korkmasınlar ki... Tam aramayı kapatmışken Hatay'daki arkadaşım yazıyor dün yazamadım hissettin mi sen diyor. Anneme dediğim yalanı demiyorum ona. Uyuyordum uykudan fırladım ya ben artık çok korkuyorum diyorum.
Günler böyle geçiyor artık.. gündüzleri eşim işteyken daha korkunç bi hal alıyor.. sallandım mı yine yoksa bana mı öyle geldi ? Çocuklar da hissetti mi acaba ? Kandilli'ye düşmüş müdür olduysa da? Biliyorum bizim ilçede yıkım falan olmadı biz şanslısıyız bu felaketin ama benim içim .. benim içim yıkıldı çocuklar.
Okullar açılasıya kadar gün boyu evdeyim. Ne yapıyorsun derseniz koca bir hiç.. ama o kadar yorgunum ki. Bu yorgunluğu anlatamıyorum atlatamıyorum da.. TV izlemiyorum, artık Twitter'dan gündem de takip etmiyorum. Aylardır buraya da bakmıyordum. Ben o büyük depremde akrabamı, eşimi, dostumu kaybetmedim. Kendimi onlarla kıyaslamak haddime bile değil. Rabbim hepsine dayanma gücü versin ben dayanabilir miydim bilmiyorum. Ama çocuklar şunu biliyorum ben kendimi kaybettim sağlıklı düşünemiyorum