ben ve yine ben.
geçen yaz ısrarla arkadaşlarıma bu tatil kimse fotoğraf falan atmasın nazara geliriz dedim benimle dalga geçtiler bize kim nazar değdirecek diye. başımıza gelmeyen kalmadı, tövbeli artık hepsi.
o sırada başımıza gelenler;
önce kaldığımız evi su bastı sonraki gün sağ şeritte sakin sakin giderken arabamıza tır çarptı araba epey hasar aldı. sonraki günlerde bir serumluk hasta iki güneş zehirlenmesinden arkadaşlarımız adaya veda etti. gittiğimiz bir bölgede geceye doğru tüm elektrikler kesildiği için yemek yiyecek mekan bulamadık nereye gitsek karanlık ve hiçlik gibiydi insanlar bir yerden bir yere koşturuyordu. nereye adım atsak ne yapsak elimizde kalan bir tatil oldu özetle.