Bu bir ihtiyaç mı yoksa zorunluluk mu bilemiyorum. Son bir haftadır bunu o kadar çok yapıyorum ki galiba delirdiğimi hissediyorum… Kimseye ne kendimi anlatabiliyorum ne de içimi rahatlatabiliyorum. Saatlerce, sesim kısılana kadar ağlıyorum ama yok içimde zerre rahatlama oluşmuyor. Sadece ağlayarak kendimi yorup sonrasında uyuyorum.
Köşeye sıkışmış ve halsiz hissediyorum kendimi… Aynaya baktığımda yorgun ve ağlamaktan kan çanağına dönmüş gözler görmekten yoruldum artık… Her sabah behlülün düğününe hazırlanan Bihter gibi yorgun ve mutsuz suratımı makyajla kapatmaya çalışıyorum… Belki oluyor belki olmuyor bilmiyorum.
Ama artık hayatımın bu evresini atlatmam gerektiğini biliyorum. Kendime zarar vererek bir şey kazanamadığımın farkındayım. Bu enerjimi iyileşmeme harcamalıyım biliyorum…
1
Bu forumun tatlı ve enerji kaynağıydın senn . Son zamanlarda hiç entry girmemiştin forumu bıraktığını sandım ve üzülmüştüm. Bence içindekileri duygu ve düşünceleri birine saatlerce anlatarak rahatlayabilirsin. Bazen böyle sıkıntıları yaşıyoruz ama ne kadar içine atarsan kendini o kadar yormuş olacaksınn kozmik. - cryonics3050 13.08.2023 21:50:16 |#4589516