sözlük yazarları nasıl biri sorusu

Diğer başlıklara uzun uzun başkalarını anlattık, başkalarıyla olan anılarımızı paylaştık şimdi sıra bize gelmiş. Kendimi asla başkaları gibi tek bir kelimeyle anlatamam. Yanlış anlamayın kötü bir şey olduğundan değil. Ben henüz kendimi tanıyamadığım için anlatamam. Bedenimin 24 ruhumun 7 yaşında olduğunu iddia ediyorum hep. Kendimi dâhi buna inanırdım. Ruhum gerçekten de hep çocuk kaldı. Garip biriyim biraz. Ağlamalarımı biriktirip biriktirip bir gece ansızın o geceyi ağlama gecesi ilan eder ağlarım. Gerçi kendime onu da yasakladım. Kendime yasakladığım sayısız şarkılar, düşünülmeyecek anılar, konular var. Bu şekilde daha çok mutlu olacağıma inandığım için kendime sürekli yasaklar koyarım. Ağlamayı da yasakladım. Kimseye güvenmemeyi, kimseye hir şeyimi anlatmamayı, üzüntümü paylaşmamayı. Ooo ooo bir sürü var daha. Sürpriz yumurta hastasıyım. Oyuncaklarım var bir sürü. Aradaa onlarla oynuyor kendimi mutlu ediyorum. Uzun zamandır oynayamıyorum ama inşallah oynuycam :) Gerçek bir çocuk gibi en küçük şeyler bile beni çok mutlu ediyor. Değil birinin bana balon alması görünce dahi ağzım kulaklarıma geliyor. Gerci ben neyi sevsem bir anlamı olduğu için seviyorum. Filleri, sürpriz yumurtaları, balonları, kaktüsleri.. Hepsinin bir anlamı var. Detayları var. Hayatımda ki herşeyi detaylı düşünen ve hayatımdaki herkesin detaylarına takılan biriyim. Umarım bir gün birileri benim detaylarıma da takılır.. Kendimi dinlediğim, herkesten kaçmak istediğim de gittiğim bir yer var. Oranın bile çok derin anlamı var. Yara izlerini kendimde de bir başkasında da çok severim. Normal insan olmayı hiç istemedim ama farklı olmak için de çabalamadım hiç bir zaman. Umudumun tükendiği yerde hep kendi kendime umut oldum. En mutsuz olduğum an da kendi kendimi mutlu ettim. Kimseden bir şey beklemedim. Çok kırıldım insanlara. Beni çok kırdılar. Zamanında bu şehrin her sokağında, her caddesinde, her parkında ağladım. En son lisede kendime söz verdim kimsenin önünde ağlamak yok diye. Ağlamadım da. Kimseye anlatmadığım çok sırrım var. Bir pandam var 13 yıldır birlikte uyuyoruz. İçim hep çocuk kalacak bunu bilerek yaşıyorum. Bedenim kaç yaşına basınca ölürüm bilmiyorum ama hiç bir zaman çok yaşamak istemedim. Hâlâ da istemiyorum. Ölümü hiç bir zaman aklımdan çıkarmam. Her zaman ne yaparsam yapayım ölüm var diyip hareket ederim. Bu yüzden de ertelemeyi hiç sevmem. Bir sürü duygularımı anlattığım yazılarım var, ölünce sevdiklerimin okumasını istediğim. Bir de motor hayalim var. Kendime sözüm var almadan ölmek yok diye. İnsanları dinlemeyi , dertlerine ortak olmayı çok severim. Kendim anlatma tercihinde bulunmam. Kimseye mutsuz yanımı göstermek istemesem de bazen yoruluyor ve buraya veyatta , kağıtlara yazıyorum. İstemeden de olsa bazen arkadaşlarıma yansıtıyorum. O da istemsiz oluyor her zaman gülen , neşeli birinin sıradan konuştuğu iki mesajdan dahi anlaşılıyor. Çünkü her zaman mutlu rolü yapmaya , gülmeye alıştım. Adımda bu yüzden gülüşü meşhur zaten. Hiç bir şeyi unutmama huyum var bir de gördüğüm yüzü yıllar geçse unutmam. Gördüğüm dikkatimi çeken plakaları unutmam. Ezberimde , hafızamda kuvvetlidir. Kinci değilim. Kimseden nefret etmem. Bugüne kadar 2 kisiye beddua ettim aklıma geldikçe de etmeye devam ediyorum :) Hayatımdaki insanları kendi içimde sürekli affedip daha sonra bir çırpıda silerim. Annemin bende en nefret ettiği ama benim en sevdiğim huyumda ortamın olmadığı. Annem sürekli ya biriyle çok samimi olup hep onunla konuşur, buluşursun ya da selam dahi vermezsin ortan yok senin diye isyan eder. Benim de en sevdiğim huyumdur bu. En sevdiğim renk olmasına rağmen hayatında griye yer yok maalesef. Bir şey ya vardır ya yoktur. Ortam olmadığı doğru. En azından arkadaşlık konusunda. Konu kendim olunca nasıl da susmuyorum ama ;) Kendi kendime konuşmayı çok severim. Bu eylemi de sürekli gerceklestiririm. Şimdi bile :) kimsenin bu yazıyı buraya kadar okumayacağını biliyorum ama nasıl da bir başkasına anlatır gibi kendimi anlatıyorum bakın :) Yıldızlarım var bide benim 3 adet. Onların dizim sırasının aynısından benlerimde var Allah ben doğmadan 'yıldızlarımın bana dövmesini yapmış' diye dalga geçerim :) En umutsuz olduğum anda bile içimde bir yerlerde umudumun olduğunu bilirim. Arkadaşlarım bana her zaman Polyanna der her konuda iyi bir şey muhakkak bulurum. Çokta arkadaşım yok zaten. Bir elin parmaklarından az. Şiir defterim var. İçinde bir sürü şiir. Kaktuslerim var her birinin adı da erkek şairlerin aşık olduğu kadınların isimleri. Her birinin ayrı ayrı hikayesi var. Yürüyerek kendi kendimi terapiye sokma özelliğim var. Kendimi anlatmayı sevmem halbuki niye bu kadar anlattım onu da bilmiyorum :) Neyse daha sonra devamını yazarim :)))