başlığı görür görmez malum şarkıyı mırıldanırken buldum kendimi. işin garibi yıllardır dinlemediğim şarkıyı kelimesi kelimesine döküldüm bir çırpıda.
artık adam mı çok güzel yazmış, yoksa ben mi zamanında çok içten dinlemişim de içime kazınmış bilemiyorum. belki de ikisi birden? betimlemeye bak; nokta kadar dürüst olamamak... (hey yavrum be.)
.
"kabası alınmış bir ev gibiyim, uzaktan bakınca temiz.
dokunan anlar ancak gizlenilmiş kirliliğimi.
o perde aslında hâkiydi, zamanla kahverengileşti.
parmakların anlatmalı.
bu sessizlik sakın kulaklarını aldatmasın.
parmak uçlarınla yürü, hatıralar uyanmasın.
şu an kendini yalnız bildiğin kadar kalabalıktasın.
korkuyorsun farkındayım!
geri adım at, ya da korkuna kaşları çat.
yüzleşmeye değecek bu inat.
e hadi göster yüreğin varsa...
nefesini tut.
son sözlerini de yut. (yut lan yut...)
öldürmez seni aşk."
ağustos sırılsıklam