tek başıma yapmayı en çok sevdiğim eylem.
yalnız yiyeceksem çok daha özenli hazırlarım yemeğimi. bir de sevdiğim bir dizi/film izliyorsam off.
başkasıyla yediğimde kendimi muhabbet etmek zorunda hissediyorum nedense. bu yüzden de neredeyse 1 yıldır ailemle bile mecbur kalmadıkça yemek yemeyi bıraktım. iki de bir tam ağzıma lokmayı atacakken durdurup bir şey soran yok, tv'de bir şey izliyorsam çevremde ses çıkarıp dikkatimi dağıtan yok. miss gibi.
kendi tabağımı hazırlayıp odama çekilip bilgisayarımı açıp rahat rahat yemek çok daha iyi geliyor.