tam 11 sezonunu, hiç sıkılmadan, hemen hemen her bölümünde kahkaha ata ata izledim. şimdiye dek izlediğim en gerçekçi ve doğal komedi dizisiydi. yani, istesem şu an bir dünya şey yazarım da hem spoiler vermemek hem de işin tadını kaçırmamak için yazmıyorum. ve
phil dunphy, sen muazzam bir detaysın. yanlış anımsamıyorsam, bir bölümde eşi phil'den ötürü çocuklarına şey diyordu; "lunaparkı ilk kez gören bir çocuğun heyecanıyla yaşıyor bu hayatı." ömrüm boyunca unutmam bu cümleyi. benim için öyle eşsiz ve güzel diziydi. az önce bitirdim ve son bölümde cidden boğazım düğümlendi. gözlerim sulandı. ne de olsa tam 11 yılına şahit oldum birilerinin. küçücük çocukların büyümesine, büyüklerin orta yaşa girmesine ve orta yaştakilerin ise yaşlanmasına.
hayatın tam ortasından bir diziydi. belki karakterleri ve ortamı ütopikti ancak neyin değerli olduğunu her bölümde nazikçe hatırlattı. çok sevdim ben bu diziyi. büyük bir ihtimal bir daha dönüp izlemem ancak damağımda bıraktığı tat eşsiz oldu.