durakta otobüs bekliyordum. etrafımı görmeyen bakışlarla süzüyor, hiç kimseye dikkat etmiyordum. hemen yanıma ağır ağır oturan yaşlıca bir kadını, saniyede onlarca kez besmele çekişi sebebiyle fark ettim. bastonu, yazması, ninesinin ninesinden miras kalmış olması muhtemel antika tespihiyle tipik bir yurdum ihtiyarıydı.
bi ara sertçe omzumu dürttü. başımı çevirip ne oldu gibisinden göz kırptım. eliyle önümüzden geçen bluzlu, etekli iki genç kızı göstererek:
-hele şunlara bak dedi. nasıl da orospu gibi giyinmişler. bak orospulara bak, ne biçim kıvırtıyorlar.
dudaklarının kenarında tükürükler birikmişti. şeytandan hallice haliyle yaradan'a yalnızca layık bir kul olmaya çalıştığı besbelliydi.
-orospuluktan başka bok bilmez bunlar. işleri güçleri orospuluk. konuş, sen de bir şeyler söylesene hadi.
yamacına sokuldum.
+kusura bakma ama esas orospuluk senin yaptığın dedim. esas orospuluk elalemin karısı kızı hakkında ileri geri konuşanların yaptığıdır. işte bu yüzden insanlar sinirlenince senin evlatlarına orospu çocuğu diye küfrediyor.
kırk yılın başı bi hortlağa hayat dersi vermek istemiştim. fakat bir anda çevremizi saran yığın tarafından saygısız, edepsiz ve terbiyesiz olarak etiketlenip üç hayırla sonsuzluğa uğurlandım.