t: buz devri serisinin 4. filmi. korsanlı olan.
geçenlerde televizyonda denk geldi, tekrardan izledim. o gecem biraz yoğun olduğu için buraya gelip de iki kelam edemedim, içimde kaldı.
(bkz: isyanım var ulan)
sid'in ailesini ilk defa bu filmde görüyoruz. ama toplasan beş dakika bile durmuyorlar. nineyi sid'e kitleyip terk ediyorlar ikisini birden. akabinde sid geliyor, ailesini soruyor. kaplan ve mamut durumu izah ediyor, sid YİNE terk edildiği gerçeği ile yüzleşiyor... ama ne yüzleşme, izlerken mahvoluyorum her seferinde. sid'e sarılası geliyor insanın. aşırı masum çünkü o sahnede. ah be sid, ah be kardeşim :/
kalpsiz orospu çocukları ya. bunlar bunu bu mazluma ilk defa da yapmıyor üstelik. alışkanlıkları bu. hatırlayın ilk filmi. sid'i ilk gördüğümüz sahnede de sid terk ediliyordu... bir uyanıyor ailesi çekip gitmiş onu uyandırmadan. HEP BÖYLE YAPIYORLAR diye söyleniyordu zavallım. sonra işte eyvah boka bastık sahnesi falan, güldük geçtik hep. çoğumuzun aklına sid'in yaşadığı trajedi gelmedi, gözümüzün önünde olan biten şeyi görmezden geldik yıllarca. allah bizi kahretmesin ya, kaç film boyunca sid'i izleyip sadece güldük. kaçımız şunu düşündü delikanlı gibi itiraf etsin; sid ilk filmden beri ailesinin onda açtığı boşluğu arkadaşlarından kendisine bir aile kurarak gidermeye çalışıyor. onları bir arada tutuyor, koruyor, kolluyor. tek derdi ailesiz kalmamak. mamuta verdiği tavsiye fazla manidardı; "geçmişi unut ki bir geleceğin olsun..."
bu gerçeği fark edip seriyi bu gözle izlediğimden beri sid'in durumu beni götümden bıçaklıyor arkadaşlar. o dinozor yavrularına olan düşkünlüğü de durduk yere olan bir şey değildi anlayacağınız. aşka geldi kerata.
entrye mola verdim
devam edelim; sid şu bahsettiğim konuda başarılı bu arada. arkadaşlarını bir arada tutmayı, bağlarını güçlendirmeyi çok iyi biliyor ilk filmden beri. mamutu everdi, amca oldu. diego da manita yaptıydı en son. diego demişken, sid bayağı bayağı onu evcilleştirdi dolaylı yoldan. ilk filmdeki diego gayet vahşi bir kaplanken, seride ilerleme yaşandıkça oluyor sana ev kedisi... neden? çünkü burada sid'in temelini attığı bir ev, bir yuva var. bu yapının içinde vahşiliğe yer yok. aile içinde uysal olacaksın diego'cum... hatta bir sekans vardı diego psikolojik olarak bu konuya kafayı takıyordu, BEN HÂLÂ VAHŞİ BİR KAPLANIM diye kendini kendine kanıtlamaya çalışıyordu. fakat günün sonunda yine aileyi seçiyordu. kaplanım benim...
velhasıl; kafama sokim... eskiden bu seriyi izler her seferinde keyif alırdım. şimdi ise durduk yere böyle şeylere kafa yorup kendimi üzüyorum. çocuk gibi izle geç işte olm, ne kendine dert keşfediyorsun?
not: bu filmde adaşım olan bir louis vardı.
şu aslan parçası. mamutun kızına aşıktı. en yakın arkadaşına platonik... delikanlı bir şeydi, korsanlara kafa tutuyordu en kritik anda. fakat bir sonraki filmde nedense ortalıkta yok? garip... louis'e ne oldu neden kimsenin umurunda değil!? müge anlı göreve!