yazarlığı sosyal hayatında ifşa olan asosyal yazar

yarıda kalan bir entrymi kara kara nasıl tamamlayacağımı düşünürken ayı gibi esnediğimi fark edip biraz kestirmek üzere telefonu usulca koltuğa bıraktım. çok afedersiniz tuş kilidini kapatmayı unuttuğumdan peder bey "bu saf oğlan dakikalardır şu cihaza aval aval neden bakıyor" diye meraklanıp oturduğu yerden kalkmış ve telefonumu kurcalamaya başlamış. sayfayı yenileyerek eşşek kadar entryi piç etmekle kalmamış, profilimi didik didik etmekle de doymamış, mevcut mesajlarımı keyifle okuyup birkaç tanesine de abidik gubidik cevaplar yazmış. horul horul kaç dakika uyuduğumu bilmiyorum. gözlerimi açmaya çabalarken yarı uyur yarı uyanık halde karı kocanın kıkırdaşıp eğleştiğini işittim. annem kahkahadan kırılıyordu: -ahaha demek onu da anlatmış ha? hiç de utanması yok. +oğluna oldum olası ısınamadım! -benim oğlum da senin enişten sanki. +keşke eniştem olsaydı. -başlama yine. bütün bu yazıları kendi adıyla yazmamıştır inşallah? +yok. takma isim kullanıyor. ibne kadavra mı ne. duyduklarımın ve gördüklerimin kötü bir kabus olması için ettiğim duayı yarıda keserek: *hayır, ibraakadabra diye inledim. zevkten dört köşe olmuş babam, yattığım tarafa dönmedi bile. elinin tersiyle ağzının suyunu silip tıslamakla yetindi: +canım her ne boksa işte.