sevilmemek

Hayata karşı en büyük kırgınlığımdır. Fakat benim kastettiğim aşk anlamında sevilmemek. 28 yaşındayım ve hiç sevgilim olmadı. Artık nedenini sormayı düşünmeyi bıraktım. Genelde gördüğüm bir çok insan son derece şımarık, türlü numaralar yapan, basit tipler... Bana göre sevilmeyi asla hak etmiyorlar ama gel gelelim pamuklara sarılıyorlar... Çevremdeki arkadaşlar ya da yeni tanıştığım kişilerin bana söyledikleri güzel, zeki, yetenekli, kültürlü, iyi bir insan olduğum yönünde... (Tiyatro oyunu öykü yazıyorum, piyano çalıyorum, klasik müzik favorim vs) Karşıma bugüne kadar çıkan tipler ise seks düşkünü, basit, tiyatronun t sinden anlamayanlar, kalbimi paramparça edenler şimdi onların da güzel hayatları var... Adalet bunun neresinde? Yok arkadaş... Benden bu kadar. Sevilmek de kader... Her zaman olduğu gibi sevgilisi olanları anlamamaya, benim hiç sevgilim olmadı deyince maruz kaldığım yargılayıcı bakışlara gülümseyerek geçiştirmeye, kalben kırık, soğuk ve yorgun olmaya ve kariyerime hayallerime odaklanmaya devam edeceğim... Bu da hayatın ayıbı ne yapalım. Belki bir gün... anladınız siz.