yıllar yıllar sonra tamamen döndüğüm müzik türü oldu. birkaç gündür
emrah’tan girip
azer bülbül’den çıkıyorum.
müslüm gürses’le kahrolup `
güllü’yle ölüyorum.
madem acı` çektiğimi düşünüyorum -ki tamamen öyle. hayat sümkürüp en uzağa atmak isterken elime yüzüme bulaşan koca bir sümük gibi ruhuma yapıştı- acıya bu müzik türünden başka yakışan tür yok.
“bundan böyle hasret olsun
hayatta en güzel düşün
benle yaşadıklarını unut
yaşamadıklarını düşün”
(bkz: birimiz ayakta kalmalıydı)