-yaz işte oğlum, ne kaybedersin?
+peki ama ne diyeceğim?
-yaz, seni rüyamda gördüm çok hastaydın, iyi misin falan de.
+işe yarar mı dersin?
-yaramazsa gel sik beni.
+oha!
kaz kafalı arkadaşımın gazına gelip bir aydır yüzünü görmediğim eski sevgilime mesaj atmaya karar verdim. ayrılmayı ben istemiştim. eşekler gibi pişman olan yine bendim.
bi sigara yakarak telefonu elime aldım. rüya fikri fena değildi ancak yok hastaydın, yok kaza geçiriyordun, yok zırıl zırıl ağlıyordun şimdi iyi misin demeyecek, zaten darmaduman olmuş ruh halimizin iyice mna koyması muhtemel iç karartıcı diyaloglardan uzak duracaktım. tir tir titreyen parmaklarım tuşların üstünde hareket etmeye başladı:
-merhaba, biliyor musun dün gece seni rüyamda gördüm. kuş cıvıltılarıyla şenlenmiş yemyeşil bir ormanda otların üzerine sere serpe uzanmıştık. kollarımdaydın. yine gözlerime aşkla bakıyor, usulca saçlarımı okşuyordun. dudaklarım dudaklarına o kadar yakındı ki, heyecandan kalbim yerinden fırlayacak sandım. evet sevgilim, dün gece seni rüyamda gördüm ben...
biraz mehmet akif, biraz oktay rifat kokan satırlarıma son verip mesajı gönderdim. isteyince nasıl da duygusal ve romantik olabiliyordum. bütün mesele bir şeyi çok istemekle alakalıydı. bu kez bir keyif sigarası yaktım.
beklenen, özlenen cevap ışık hızıyla geldi:
+anca rüyanda görürsün!