Ama ben.. Dışarıdan bakınca belli olmayan zor şeyler yaşadım. Kendime bile açıklayamadığım şeyleri kimseye hissettirmedim. Zaten pek halimden anlayan da yoktu.

 içimde yaşayıp bitirmeye o kadar alıştım ki gece yanlışlarımla astığım kendimi sabah umutlarımla sarılmaktan hiç çekinmedim.

Bir müddet sonra ne olacak peki? Gece hiç bitmesin isteyeceksin, karanlık sana öyle iyi hissettirecek ve öyle çok alışacaksın ki doğan her güneşte umudun elçisi olan gözlerin kamaşacak ve açamayacaksın. 

iç dökme seansı