Büyük İskender, kendilerini tanrısal özelliklerde gören Pers hükümdarlarının despotluğuna son vermek,
Ve,
İnsanlığı birliğe davet etmek için çıktığı yolculukta egosuna yenik düştü.
Eleştirdiği Pers hükümdarları gibi despotlaştı,
Ve,
Pers prensesleri ile evlenip saray entrikalarıyla baş başa kaldı.
Yunan devletleri korku ile taptıkları bir tanrı olarak gördüler Büyük İskender’i.
Spartalılar ise “Eğer İskender tanrı olmak istiyorsa bırakalım olsun” dediler.
Büyük İskender, otuz üç yaşında kendini tanrı ilan ettiği Mezopotamya’da yüksek ateş içinde hayata gözlerini yumdu.
Romen Diyojen’e göre Büyük İskender, dünyanın en büyük hapishanesinde yaşamıştı.
Öldüğünde timsah gözyaşları döken tebaası ise kısa sürede imparatorluğu paramparça etti.
İşte,
Romen Diyojen tüm hayatı boyunca hür olarak yaşayan o ender insanlardandı.
Ruhunu teslim edeceği zaman da hayatı boyunca sahip olduğu tek varlık olan fıçının içinde huzurluydu.
Ne mutlu hürriyet içinde yaşayıp ölenlere,
Ki,
Onlar dünya imparatorlarından daha şerefli, daha mutlu, daha cesaretli ve daha özgür bir hayat sürüyorlardı…