bir zamanlar aşık olduğum şehir. hep orada yaşamak istedim.
ilk aşkımı da orada yaşadım, ilk anlamlı öpücüğümü, ilk dostumu, ilk kalp kırıklığımı, ilk tren yolculuğumu, ilk cesur ayur ile tanışmamı da, benliğimi ve aklımı kaybedişimi de. en anlamlı hediyemi de orada aldım,
ferit edgü yü ilk orada okudum, gururumu ezip birisinin kapısına dayandım, biriktirdiğim yaprakların ilkini çamlık parkından aldım…
dönüp baktığımda denizli benim için asla sadece bir şehir olmadı. bir yerlerden hep hayatıma girdi. tam çıktı artık bir bağım kalmadı derken bu sefer kariyer hayatım sebebiyle yine girdi.
bırak yakamı n’olursun be.