2022 yılında bir ilişki bitirdim, üniversitedeki en yakın arkadaşlarımdan ikisiyle görüşmeyi kestim, hayattaki ilk arkadaşımla da konuşmuyorum geçen seneden beri. işin garibi hiçbirini aramıyorum yani gözüm aramıyor, keşke burada olsalardı demiyorum, güzel anıları buruk bir gülümsemeyle yâd etmiyorum.bunun altında yatan sebebi veya bunun evrileceği yeri hiç düşünmedim. ama vaziyet bu. ama şu bir gerçek ki insan önce kendini sevecek, sayacak. ailesinden bile önce. ben bunu henüz tam olarak yapamıyorum umuyorum ki bir gün başarabilirim. insanlarla tek bir anda yollarının nasıl geri dönüşsüz ayrılabildiğine şahit olanlar beni anlayacaktır.