merhaba anne, seni çok seviyorum.
bir kez sinirlenip bağırıp çağırmıştım. sürekli bağırır çağırırım da sen hatırlarsın o gün bir farklıydım. zengin insanların sinir krizi dediği şeyden geçirmiştim. sonra ağlamıştım. sen de bana sarılıp benimle beraber ağlamıştın. 3 seneden fazla oldu ama daha 4 sene de olmadı. çocukluğumdan beri bir yerde unutmuşum ben o duyguyu. o gün kısa süreliğine de olsa tekrar hatırlamıştım. teşekkür ederim anne. seni çok seviyorum.
anneme bunları demeyi çok isterdim ama demem. sizlere ve diğer insanlara o gün neden öyle ağladığımı da söylemek isterdim ama söylemem. çelik gibi sert olsanız da bazen -tıpkı şu an olduğu gibi- çatlaklardan sızdırıyorsunuz. ateş saçıyorsunuz etrafa.
gerçekte kim olduğumuzun farkındayız bence. herkes rol yapıyor, kimi az kimi çok. ama derinlerde biliyoruz. ben de bu konuda en iyilerdenim. en farkında olanım. her boku yiyip özür dileme vakti. tıpkı diğer herkesin yaptığı gibi. ben de herkes gibiyim. sadece daha iyisi. harika bir kibir.