hava kapanıp gökyüzü çamur rengi bulutlarla dolduğunda hep tadım kaçardı, felaket kaçardı hem de. bir de şu gök gürültüsünün çevreyi inletip durmasına katlanamazdım. sanki korkunç bir şey olmak üzere gibi gelirdi, bir yabancı gelecek şehre veya katilin teki yeni bir cinayet işleyecekmiş gibi.
tam gök gürültüsü yükseldiğinde, diğer tüm sesler duyulmaz olduğunda bıçağı kurbanın yumuşak etine takacak ve yavaşça çevirecek. boğazından çıkan gurultular ve kanın yaydığı koku havanın kasvetine karışacak sonra da toprağa sinen kan yağmurla imil imil derinlere inecekmiş gibi.
gök gürülderken kuşların ötüşü bile müthiş uğursuz geliyordu. bir an önce güneşin açmasını dilemekten başka bir şey gelmiyordu elimden. güneş açınca da çok yapmacık bir ışıltısı oluyordu nedense, hiç samimi değildi. kapalı hava sorundan başka bir şey değildi.