Gerçeklerin yüze vurulması,
Kardeşim bana bugün attığı mesajda ölü yiyici dedi. Hakkı vardı. Bu canımı yaktı. Zaten hakkı olmasa canımı yakmazdı. Şimdi bu durumun günümüzdeki durumlarla alakası yok. Ben hep böyleydim.. Ama babamızdan alıncak sevgiyi de en çok ben aldım. Oyuncaklarını da, belki hayallerini aldım, Kardeşlerimin. Şimdi onlar ayaklarının üstünde dururken benim yan gelip yatmam hoş gelmiyor onlara...
Ben de emek verdim ama potansiyelimi hep evde unuttum. Nasıl olacak bu? tam bir işe girişip bırakmak. Korkmak ilerlememek sadece hayal kurarak yaşamak. İnsanlarla görüşmemek için bin takla atmak... Çalışmayıp tüm aileyi kullanarak yaşamak... Bunlar gerçek mi hayal mi? Ne kadarı gerçekten yaşandı ne kadarı benim kendime yorumum. Kendince bir yorumsa çok sert davranıyorum yine. Korkunç bir miyim ben, bencilim sanırım. Yahut Delirdim galiba ben. Dengesizliğim hat safhada son günlerde... Sahi insan gerçekle yüzleşebiliyor mu? Bence yüzleşmemek için konuyu değiştiriyor... AA papatya çiçeğim mi o?