hayatımın en zor en yorucu okul hayatını yaşıyorum ve artık bugün hatta az önce pilim bitti resmen.
biliyorsunuz bazı okullar hibrit yaptı o okullardan biri de benimkisi. gitme zorunluluğu yok ama hocalar bizi okula çekebilmek için zor kullanıyorlar. sunum ve proje ödevleri verip (her hafta) bunu yüz yüze sunmamızı istiyorlar. kendileri neredeyse ders anlatmıyor bile öğrenciler üzerinden dönüyor dersler. eğer sunmazsan da aynı lisedeki gibi eksiler verip vize ya da final notundan düşüyorlar. yine her hafta okuma ödevi verip değerlendirme yazısı yazmamızı istiyorlar. uygulama tasarım derslerinden bahsetmiyorum bile. her hafta revize verip önceki haftada kendi verdiği revizeyi beğenmeyen hocalar.
bir de asistanlık yapıyorum yine tasarım üzerine ordan da sanki hayatımı bir kenara bırakıp verdikleri işlerle ilgilenmemi istiyorlar. hayatım zaten asistanlık ve okul üzerine dönüyor en son ne zaman arkadaşlarımla sadece öylesine oturup hoş sohbet etmek için oturduğumu hatırlamıyorum. ya okul muhabbeti dönüyor ya ekonomi ya siyaset. son ikisi bizim bireysel olarak değiştirebileceğiniz bir şey değil tabi de neysee. ailemle bile o kadar görüşemiyoruz aynı evde olmamıza rağmen evin babası gibi artık her şeyden en son benim haberim oluyor.
az önce de yaptığım bir iş üstüne sanki hiç uğraşmamışım gibi (sadece bir konu için 8 farkli tasarım yaptım) yeterli değil çeşitlendirelim dendi ve ben de ipler koptu.
anasını satayım mezun olunca CV boş kalmasin diye asistanlık çok iyi bir şey gibi gelmişti. ilk aylarda seviyordum da ama 24 saatimin hepsini de oraya vermemi istiyorlarmış gibi geliyor artık. ortam ne kadar iyi olsa da diğer asistanlara davrandığı gibi davranmıyor üstüm bana. bu ayrımcılık da canımı sıkıyor. bırakma kararını ciddi ciddi düşünüyorum artık canımdan önemli mi bee!