Dört sene geçmiş üstünden. Doğduğum yere geri döneli. Bazı şeylerin böyle olacağını bilseydim anamı babamı dinlemez resti çeker gelmezdim. Kâh ağladık kâh yine ağladık, yeri geldi bankta ağladık, yeri geldi sahilde içip içip ağladık. Yüzümüzün güldüğü zamanlarda olmuştur elbette ama ağlamışlığımız ve ağlatılmışlığımız daha çok . Geride bırakmayı başardığım bazı insanlar ve duygular oldu şu 4 sene içinde. Bir çok başarılar elde ettim. En önemlisi iş hayatımda olanı ve kendime fıtı fıtı bir motor almış olmak bence. Görmek istemediğim yaşamak istemediğim şeyler yaşadım onları da silip attım. Kendimi değiştirdim. Hissizleştim. Hâlâ bir ruha sahibim. Köpeğim oldu mesela onunla vedalaşmak içimi hep sızlatmıştır. Güzel kızım senden tekrar özür diliyorum. Şu hayatta beni bir nebze bile olsa içtenlikle güldürüp bana neşe kaynağı olduğun için sağol varlığın beraber koşmalarımızı en çok beni ısırmalarını özlüyorum. Neyse. İnsanlar geldi geçti bir şekilde yolumuza baktık iyi kötü tecrübeler edindik. Kırılmalar oldu kırmalar oldu. Dokunduğum her hayata bişeyler katmaya çalıştım. Bebek gibi travmalarım oldu 2019dan bugüne kadar. Zaman bir şekilde geçiyor zaman hep geçiyor. Şimdi içimde adlandıramadığım ve sebebini bilmediğim bir sızıyla şu saatte bunları yazıyorum oturup düşününce kendime haksızlık ettiğim, kendimi yok saydığım bir çok mevzu yaşamışım. Biraz zor oldu ama kendi değerimi öğrendim. Bazı şeyleri ne kadar zorlarsak zorlayalım olmayacağını, olmamasının daha iyi olacağını öğrendim. Çok konuştum günaydın gününüz güzel geçsin.
Son bir ekleme. Özgürlüğümün bittiği ve hayatımın tamamıyla değiştiği bir senedir 2019. Puuuu yazık olsun böyle yıla.