Şoförün arka tarafta 200 dönümlük arazi varmışçasına arkaya ilerleyelim dediği günleri bile özledim...
Geçmişteki günleri mi yoksa geçmişteki kendimi mi özlüyorum bilmiyorum.Yetişkinlerin içine karıştıktan sonra renklerimi kaybettim gibi.Hissiz,ruhsuz bir şey oldum.Dün misafirliğe gittik arkadaşlarla küçük çocuklu bir eve.Bakıyorum kendi aralarındaki sohbet sarmıyor,çocukla ilgilenmek sarmıyor,ev sahibiyle konuşmak sarmıyor,sarmıyor da sarmıyor.Ben niye kendim olamıyorum diye bir sorguladım.Böyle sessiz sakin,bir kenarda oturmak istedim o an.Sanki eskisi kadar ne istediğini bilen,hayatın ucundan tutan biri değilim artık.Bir hedefim yok,her duygum dolu dolu değil.Ya ben bayılırdım salonda oturup çay içmeye,bu bile sıkıyor beni artık.