Bence her kaşıntı için söylenebilecek söz; usulca hakkı veriliyorsa. Şimdi biraz içimi dökücem.
Sivrisinekler beni çok sever
(bkz: teselli), çok ısırılırım. Bir sivrinin takip ettiği harita belli olur vücudumda hatta. En az 5 üyeli bir takım yıldızı gibi. Rekor aynı anda aktif kaşınan 44 nokta. Her yaz en az bir kaç gecem kabus gibi geçer, uykumdan kalkıp o vızırtı sesi ve kaşıntı hissiyle; odamda sinek avlamalarım yüzünden. O sineğe ürkütmemek için yaklaşırken, gövdesinde gördüğüm kırmızı halka halka kırmızı kanların benim kanım olduğunu bilmek intikamla taşırır beni. Ne günler ah.
Kaşımamak için çok çaba sarf ederim o tatlı hissi kuvvetlendirip kendimi kaybetmemek adına. Cildim de hemen şişmeye müsait çünkü. Bazı an olur ki dayanamayıp, parmağımı yavaşça ısırığa bastırıp irrite etmeden ağır ağır kaydırırım üzerinde skjdd sorunlu bi anlatım oldu ama elimden gelen bu. Ben de isterim hatır hutur kaşımayı, çok hasretim çok. Beni bu ikilem mahvetti.
Her yaz da dua ederdim, Allahım yok et bu sivrileri nolur uyuyabileyim diye. Bu yaz ilginç bir şekilde gerçekten o kadar az sivri vardı ki. İnanılmaz rahat bir yaz geçirmeme rağmen vicdanım ekosistem dengesini düşünmekteydi bu sefer de. İnsanoğlu böyle işte. Yaranılmaz.