asosyal itiraf

her şeyden her an vazgeçebilirim ve bu hayatımı her ne kadar kolaylaştırsa da beni bir o kadar yalnızlaştırıyor. herkesle kavgam bitmiş, unumu elemiş eleğimi asmışım. vazgeçtiklerim bazen canımı yakıyor bazen üzüyor bazen de acaba dedirtiyor ama sonu hep aynı yere varıyor. siktiri çekiyorum, yoluma bakıyorım. aklım kalmıyor, sorumluluk hissetmiyorum, hayatımda belirsizliğe yer vermiyorum ama bazı belirsizlikler de çok tatlı geliyor. lan vazgeçtim ama olur muydu acaba demekten geri kalmamakla birlikte olursa da amına koyayım diyorum. bencil bir orospu çocuğu oldum ben.