Buraya bir sürü güzel entry girmişimdir abi sahibi olmakla alakalı. Hepsi de hala geçerli ama bu işin bi de diğer boyutu var. İyiliği bi kenara dursun tek erkek evlat olması ve sülalenin ilk doğan erkek torunu olması dolayısıyla deyim yerindeyse paşalar gibi yetişti. Ben onun bi küçüğüyüm ve kız evladım. Benim de nası yetiştirildiğimi az çok tahmin edersiniz. Ben annesine sürekli yardım etmesi gereken gittiği her yerde mutlaka bi işin ucundan tutması gereken yapmazsa en büyük azarları yiyen biri olarak yetiştirildim. Birilerine ya da anneme yardım etmek zoruma gitmez kendi isteğimle de hala yaparım ama abimin yediği yemeğin tabaklarını mutfağa ben götürmek zorunda olmamalıyım, kaybolan pantolonunu arayacak kişi de ben olmamalıyım, yere attığı bornozunu, donlarını alıp dolabına koyacak kişi de ben olmamalıyım. Tüm bunlara bi yaşa kadar sabrettim. Kendimi bildiğimden beri de kendimi güzel yetiştirdiğime inanıyorum ve ilerde bi erkek evladım olursa da onu her ihtiyacını karşılayabilecek bir evlat olarak yetiştirmek istiyorum.
Dün gece odamda uyurken annemle teyzem görüntülü konuşuyo abim de yanlarında duyuyorum onları. Laf yine benden açıldı. Tatile gittiğimizde yaşanan olaylardan açıldı. Severler eski olayları ısıtmayı. Neymiş efendim 3 tane kız kardeşi varken bu çocuk napsınmış. Neymiş 3 tane kız kardeşi var diye annesine yardım edemezmiş bir işin ucundan tutamazmış. E bu çocuk ilerde karısına yardım etmicek mi? Zihniyetiniz batsın dedim içeri geçip ama işte bu saatten sonra batar mı orasını da bilemem.