evlenmeden aynı evde yaşamak

karşı değilim kesinlikle. yaşayabilen yaşasın tabii ki. benim tek sorunum var bu durum ile alakalı. bizim üst katımızda da böyle bir çift yaşıyor. aramız gayet iyi yakın yaşlardayız. kız ile hiç konuşmadım desem yeridir gerçi ama erkek ile selamımız sabahımız vardır, sorunumuz olunca iki kelam ederiz falan. birlikte oluşlarının sesi benim sorunum. ben ailem ile yaşıyorum. anneme netflixten film açıyorum bu gece mesela üst katta gıcırtılar, inlemeler falan. evdekileri sakinleştirmekten bir hal oldum amına koyayım kaç senedir. hele bir keresinde sahur vaktinde yaptılar da yukarı çıkıp uyarmam gerekti. bunu yaptığım için mesela onlar beni dar görüşlü olarak tanımış olabilirler ama oraya ben gitmesem babam gidecek oğlanı kızın önünde bir güzel dövecekti mesela. (babam 30 yıllık kasap. emekçi eli var yani. koydu mu kitabınızı şaşırırsınız. tecrübe ettik maalesef. yukarıdaki oğlanın benden daha dayanıksız olduğunu da biliyoruz...) bir diğer sorun da bunun benim üzerimde baskı oluşturması. evet 25 yaşına geldin hala kız arkadaşın yok lafını duyuyorum her seferinde bu gibi şeylerden sonra... bir de işin belki tatlı da olsa yine beni bi tık dertlendiren kısmı kız arkadaşımı çok özlüyom ben de. evet bir tık özeniyorum diyebiliriz. bunlar dışında bir sorunum yok. bence herkesin asıl sorunları da bunlara yakın şeylerdir. dogmalar üzerinden yargılanmasını bu sebeplere paravan arama çabası olarak düşünüyorum.