tembellik

her insanda bulanan, bulunması gereken bir özellik. ayıplanması çok anlamsız bence çünkü insanın doğası bu. neredeyse dünyadaki tüm ilerlemeler tembellik uğruna yapılmış. ata yürümemek için binilmiş, tekerlek yorulmamak için icat edilmiş. hiç durmadan daha da tembelleşmek için günümüzde ses hızında giden trenlere ve kıtaları saatlerde aşan uçaklara kadar ilerlemişiz. bu her dalda böyledir. işin kırıcı tarafı tembelleşmek uğruna uğraşan insanlığın bunca ilerlemeye rağmen hala tembelleşememesi. bin yıl önceye gitsek ve birine "gelecekte dünyanın en uzak iki noktasındaki iki insanın birbirinden saniyeler içerisinde haberleşebildiği kadar ilerledik" desek, "heralde insanoğlunun hiçbir derdi kalmamıştır" diye düşünebilir. çünkü inanılmaz şeyler başardık ama hala asıl amacımıza ulaşamadık ve hatta yaklaşamadık bile. sorumluklarımız asla azalmıyor. ufacık bile azalmadı yalnızca değişiyor. insanların ihtiyaçlarını elde etmek için hiçbir sorumluluklarının olmadığı gün kızıl elmamıza ulaşacağız. insanoğlunun bin yıllardır erişmeye çalışıtığı şeye erişmiş olacağız. acı vermeyen tembelliğe... tabi maalesef ki mümkün görünmüyor. Edit: bi şiirin bu durumu çok iyi açıkladığı aklıma geldi, ekliyeyim. "bir makine icat etti içimizden biri, buhar çevirdi tekerleği onunla. fabrikalar türedi ardından bir sürü, başladı insanlar fabrikaları çalıştırmaya. ama ekmek satılmadı eskisinden ucuza."