sözlerimi geri alamam

Bugün upuzun ve buna rağmen çok net hatırladıığım peş peşe rüyalar gördüm. Birinde küçük bir salondayız, sahneye bakan masa düzeninde en ön sağdayız ailemle birlikte, masaya ve aileme sırtım dönük, sahnede bulutusuzluk özlemi var, bu şarkıyı söylüyor. Tıpkı o konser kaydındaki müziğin içindeyim. “Sözlerimi geri alamam, yazdığımı yeniden yazamam, çaldığımı baştan çalamam, bir daha geri dönemem” Her cümlesine eşlik ediyorum ama nasıl bağırarak ve ağlayarak, tutamıyorum kendimi, hıçkırık gibi nefesler alıyorum. Zırıl zırıl ağlarken neyi düşünüyordum acaba. Uyandığımda gözlerim şişmişti. Üstümde gerçekten saatlerce ağlamışım gibi bir ağırlık. Günaydın sözlük.