Küçükken çok iyi bir ülke olacağını düşündüğüm ve sevgi beslediğim ülke.Şimdiyse asla yeterince iyi olamayacağımızı biliyorum ve anlıyorum.Gitmek istiyorum ama refah için gitsem bile huzurlu olamayacağımın farkındayım.
Birkaç sene evvel buralarda birisi İsmet Özel'in Türkiye insanı yoruyor başlıklı bir yazısını paylaşmıştı.Bulursam eklerim ama metni "Sen ülkeden çıkarsın da ülke senden çıkmaz"diye özetleyebilirim.
Ama gideceğim.Şartlarımı iyileştirmek,insanca yaşamak,olurda çocuğum olursa onu bunlardan uzak tutmak için.Ben bu ülkeye olan inancını kaybettim.
Edit:Madem bugün dizelerle ifade ediyorsunuz kendinizi editidir.
mevlam gör diyerek iki göz vermiş
bilmem ağlasam mı ağlamasam mı
dura dura bir sel oldum erenler
bilmem çağlasam mı çağlamasam mı
yoksulun sırtından doyan doyana
bunu gören yürek nasıl dayana
yiğit muhtaç olmuş kuru soğana
bilmem söylesem mi söylemesem mi
mahsuni şerifim dindir acını
bazı acılardan al ilacını
pir sultanlar gibi dar ağacını
bilmem boylasam mı boylamasam mı?