Bunun kederi insanın belini büker.
Bir defasında rüyama geldiğinde koşarak gidip sarıldım "Çok özledim artık." diye. Sarıldım ve ağladım. Uyandım rüyamı hatırladım yine ağladım.
Ne zaman rüyama girse ben sarılma telaşına giriyorum ve ödüm patlıyor ben sarılamadan gidecek diye. Ben ona panikle yetişmeye çalışırken daha önce gitti çünkü. Gerçekten gittiği zamanda da en son ne zaman sarıldığımı hatırlayamamıştım. Bazı pişmanlıklar ve keşkeler hiç geçmiyor.
Gerçek hayatta sarılamasak da rüyama gelse keşke.