postmodern şiir denemeleri

vakit yirmi üç sıfır dört. . bir uçurtma yapsanız içimden bir kapılma alıp beni götürecek ezilmiş rayların üstündeki titrek trenler gibi yatkın olduğu şeyleri içime sinmeyen bir ömre sahibim yorgunluğum zihnen. ve kümülatif arsızlığım kendime. duyanım bakanım olmamıştır aslı şahidimdir ben bu gönlü boşuna delik deşik etmedim. geceleyindi miladımız biz hep böyle yaparız yavaş yavaş yol alır bize bizi sunan şeylere takılırız bir lafın bir insanı nasıl çürüttüğüne tanığım bir affın bir gaffı süpürmediğine de hayat hep vuracak bir yer buluyor aslı şahidimdir ben o'na kefilim insan en çok babasıyla imtihan oluyor allah bu babaları bu yüzden mi yaratmış? ben de bir gün baba olacağım havarilikle haramilik arasında solup gitmek için o yas günü, o hiç geçmeyen bahar altın sarısı saçları vardı tabutlarda yatan huzurluydu, gülümserdi ölüyken bile aslı şahidimdir benim için tek güzel odur.