galiba en çok, bana çay demlediği zamanlarda dizime oturup boş muhabbet etmemizi özlüyorum. Onca derdin sıkıntının arasında dünyanın en güçlü insanı gibi hissederdim öyle zamanlarda, en mutlusu, hayattan en çok zevk alanı. Onunlayken kendimi hep iyi bi insanmışım gibi görürdüm. Hep çok merhametliymişim, ona olan sevgim sayesinde her şeyi yapabilirmişim gibi gelirdi. Şimdi kendime bile merhamet edemiyorum. Değişiyorum, değişmek istemiyorum. Koca bi bebek olmak istiyorum tekrar, ama olamıyorum. Uzun yıllar birlikte kaldık, çok şey yaşayadık, ama görüyorum ki onu kaybetmemin nedeni ona olan sevgimdi. Çok inandım bu sevgiye, çok güvendim. İnandığım hiç bi şey yokken, ne bi hayal ne hedef ne bi tanrı. ona olan sevgime tutundum hep. artık tutunamıyorum.