harikulade yazar
sabahattin ali kitabı.
tek kelime, üç hece; mu az zam.
ben böyle güzel bi kitap okumadım ya. bayıldım. o tiradları, o betimlemeleri, o saf hisleri/duyguları aynı saflıkta heyecanını kaybetmeden aktarışı.. kafaları yedim...muhteşemdi.
sabahattin ali deyince herkesin aklına direkt
kürk mantolu madonna gelir. kürk mantolu madonna bunun yanında halt etmiş. sabahattin ali'nin bu kitabını dağa taşa duyurmak herkese zorla okutmak lazım. iddia ediyorum muasır medeniyetler seviyesine 3-5 adım birden yaklaşırız. öyle harika öyle şahane bi kitap bea. bi felsefesi vardı, toplumsal analiz yapıyordu. sanki günümüzü tahlil ediyordu, o kadar gerçek ve doğruydu ki.
(bkz: insan hayret ediyor)
hele o sonu yok muydu o sonu.. yemin ediyorum içim burkuldu ya. keşke devamı da olsaydı. dehşet merak ediyorum sonrasını. en çok da ömer'i merak ediyorum, naptı acaba? macide ile bedri'yi az buçuk tahmin edebiliyorum. bi de veznedarı merak ediyorum. ayrıca o veznedarın tiradı neydi öyle be.. okurken kendimden geçtim ve ömer adına ben bile müthiş utandım. cidden çok iyi kitap ya. başyapıt. şaheser.