İnsanı sevindirik yapan, bitip tükenmeyen ve eskimeyen harika bir şey. Uzun zamandan beri görmeseniz de, uzun zamandır konuşmasanız da hayatın koşturmacasında birbirinizden kopuk anılar biriktiriyor olsanız da dostluklar hep aynı kalır. Dostların arasına mesafeler girmez, giremez. Bir araya geldiğiniz an daha 10 dk önce ayrılmışcasına devam eder muhabbet. Sesiniz , gülüşünüz samimiyetiniz her şeyiyle aynıdır. Görünmez bir can bağı vardır aranızda. Bu bağ çok güçlüdür, her şeyi aşmanızda yardımcı olur. Yalnız bu kişiler çok azdır. Az olanlar da gün geçtikçe azalır. Ya da başta hak etmeyenler araya kaynamıştır yaf, tam bilemiyorum. Neyse.
Liseden mezun olduktan sonra arkadaşlarım ile hayat koşturmacasına dalıp hepimiz farklı illerde kendi halinde anılar biriktirmeye başladık.Tabi grubumuz bu süreçte küçüldü bir miktar. Kalanlar ile arada yaptığımız buluşmalarda ise her şey kaldığı yerden devam etti hep.En kötü zamanlarımızda, en güzel günlerimizde birbirimize güç verdik. Dostluk denilen şeyi tattık. Birimizin birkaç gün önce ciddi bir sorunu vardı. İlk önce kaygı giderildi, keyifler düzeltildi. Uzak mesafelere rağmen gerekli şeyler kısacık bir zamanda yapıldı. Sorun çözüldü, arkadaşımız toparlandı. Sonrasında ise şükürler edildi ve tabi ki hep birlikte sevdindirik olundu.
Bu hayatı güzelleştiren ve yaşanır kılan insanlar var ya , işte o insanlar
iyi ki var...
Ayyy bak yazarken bile sevindirik oldum. Hepsini tek tek arayıp '"seviyorum seni kızzz" diyeyim bari.