hayatın bir anlamı ya da bir amacı yok. kendi öz farkındalığımız bizi bir anlam aramaya itiyor fakat bulamadığımız için mutsuz oluyoruz. kimse kimseye gerçekten değer vermiyor. çünkü değer diye bir kavram da yok. olur böyle şeyler. diğer insanlarla ilişkilerimiz tamamen çıkar üzerine. insanlar sizinle ya sahip olduklarınız ya da sahip olabilecekleriniz için beraber. insanlar sizi terk ediyorsa ve eğer bu birinin suçuysa bu sizin kendi suçunuzdur. hiç kimsenin kimsesi yok aslında. ama farkındalığımızın getirdiği beklentilerimiz bu illüzyonu anlamamamıza sebep oluyor. belki bu iyi bir şeydir. bir umut verir insana. salak insanlar umutlu olur. umut iyi bir şey değildir. iyi şeylerin en iyisi hiç değildir. ve inanın bana, iyi şeyler de ölür. her şey biter. yalnızlığımızı kabullenip ölümü beklemek bizlerin tek gerçeği. er ya da geç tüm insanlar bunu anlar. işte o zaman korku içerisinde kaçışacaklar. bizlerse ölümü huzurla karşılayacağız. sonunda dinlenebileceğimiz bir yer ve zaman. gerçek cennet. aklın yok oluşu.