şu yaşıma kadar elle tutulur bir başarı elde edemedim. sadece iyi bir üniveriste kazandım ama onun da şu dönemde bir kıymeti yok zaten. kendime üzülmeyi de geçtim arada aileme de üzülüyorum. herkes, neredeyse tüm tanıdıklar bi şekilde çocuğunun -sikimsonik bir başarı da olsa başarı sonuçta- başarısını övünerek anlatırken ben bizimkilere bi 0+1 kadarlık bi alan bile yaratamadım.
bu aralar her şey çok zorluyor artık. isyan edip kötü tarafından bakmak istemiyorum ama düşünmeden de duramıyorum insan işte.