Ayyyy, ayyy!
Okuyana kadar kasvet üstüne kasvet bastı, başım ağrıdı, adamla birlikte acıktım, açlığı hissettim.
(bkz: iftarı dört gözle beklerken, zamanın inadına daha yavaş geçmesi)
Gurur boyutu o kadar fazla ki, bu kadar gururlu olması insanı bir yandan mutlu ederken bir yandan da sinir ediyor. Başkası için yaptıkları ya da kendi hayal aleminde kendini gördüğü yer, özellikle açlıktan kendi kendine yaptığı monologlar(içi para dolu kese) mükemmel. Hatta bana buradan bir yazarı sürekli hatırlattı, kim bilir “belki de knut’un çocuğudur” dedim kendi kendime…
Bu kadar gurur yapmaya gerek var mıydı, bilemedim.
Adamın meme tabiri ise çok hoşuma gitti niyeyse
(bkz: iki tatlı mucize)