geçen gün gittiğim bakım evinde yaşlı bir amca beyin tümörü olduğunu metastaz yapıp tüm vücuduna sıçradığını söyledi hasta portföyünün çoğu demans ve alzheimer olduğu için ilk başta bunu uyduruyor sandım (oradakilerin büyük bir çoğunluğu olmayan şeyleri ya da takılı kaldıkları anının içinde yaşadıklarını anlattıkları için) daha sonra amcanın bilinçli hasta olduğunu öğrendim. kendisini her an düşme/bayılma tehlikesi olduğu için buraya yerleştirmişler, tüm hayallerin ortasında tek gerçek olan oydu. insanları sessizce izliyor kimseyle konuşmuyordu neden kimseyle konuşmadığını sordum "hiçbirinin aklı yerinde değil" dedi. uzunca bir süre sohbet ettik dine ve aşka olan inançsızlığından bahsetti, çocuklarından, eski işinden aklımıza gelen her şey hakkında konuştuk giderken tekrar geleceğim ben gelene kadar kendine iyi bak dedim yüzünde buruk bir tebessümle kafa salladı. tekrar oraya gitmekten ve onu bulamamaktan korkuyorum