Bi kalabalıklar içinde yalnızlık var bir de yalnızlık içinde yalnızlık. Kalabalıklar içinde kimse sizi anlamaz, duygularınız, fikirleriniz siz dışındaki herkes için önemsizdir bu da kendinizi manen soyutlamaya iter. Kabalık içinde sadece zihinsel olarak yalnızsınızdır ve bu yalnızlığı çok geç anlarsınız.
Yalnızlık içinde yalnızlık ise tek başınıza bir yaşam mücadelesi verip hayata tutunmaya çalışmaktır. Bu yalnızlığı eve çıkarken binadan yayılan yemek kokusu yüzünüze çok sert bir tokat gibi vurur. Aynı yemekleri yaparsınız ama kokusu hiç diğerlerine benzemez. Gece terasta, balkonda, soğuk bir odada içtiğiniz sigaranın cızırtısını duymak, izin günlerinde 24 saati aşkın bir süre boyunca oluşan suskunluktan sonra kendi sesinizi garipsemenizdir yalnızlık. Köşede duran iskambil kağıtlarıdır, tek bir anahtarın olmasıdır, uyandıracak kimseniz olmadığı için zibilyon tane alarm kurmaktır, öğün geçiştirmektir, pazar kahvaltısını önemsememektir, hastalandığınız gece çöken kimsesizlik hissidir yalnızlık içinde yalnızlık.