Akşama kadar hatta çoğu akşam bile çeşit çeşit orospu çocuklarıyla uğraşıp ayakta kalmaya çalışıyorum. Etrafımdakiler psikolojik olarak güçlü olduğumu söyleyip, nasıl dayanıyorsun falan diyorlar. Ama annem arayıp oğlum dediği an gözlerim doluyor, boğazım düğümleniyor. Kadın üzülmesin diye ters bir şey yok diyorum ama ağlamamak için kendimi kastıkça sesim değişiyor, hastayım diyorum. Küçükkende babamdan korkmaz, annem üzülür diye uslu dururdum. Bi onun yanında düşüyor şu gardım.