yaşattığını yaşamadan ölmezsin

Bu doğru lan. Gerçi doğrulayacak tek bir yaşanmışlığım var o da sonradan beni pişman etti. Klasik zengin kız fakir oğlan hikâyesi. 2,5 senemiz geçti. Ayrıldı. 1 ay sonra patronuyla evlendi. Yıllar geçti. Çocuğu oldu. Telefon numarası falan kalmadı tabi. Bigun bi arama ilk başta açmadım alacaklı diye. Sonra üst üste arayınca açtım. Baktım karşıda onun sesi. Ağlıyo. Ayrılmış kocasından (22 de evlenirse böyle olur amk). Boşanmaya hazırlanıyomuş babasının yanına gidememiş bursa da amcasın da kalıyomuş. Hem ağladı hem anlattı. Bana en son "sen çok iyi birisin" diye başlayan sikindirik bı mesajla terk eden kızı 2-3 saat rahat dinledim. En son seni neden aradım biliyo musun? dedi. Neden? dedim. Benim için herşeyi yapardın. Ben senin için hiçbir şey yapmadım. Ahını aldım. Hayatım hep ters gitti. Seni bıraktığıma pişmanım dedi. Bende ah falan yok benim sende hakkım da yok. Ben olsam bende hayat hikayemi seçerdim dedim. Özür diledi. Kendine iyi bak dedi. Kapattı. Pişman oldum sonradan. Hayat böyledir. Herkes hangi hikayeyi yaşamak istediğini seçer ona göre yoluna gider. Yolunu degiştirirken önemli olan kimseyi yıkıp geçmeden devam etmek. Kimi aşk hikayesi olsun ister kimi hayat hikayesini yazmak. (İkisini birden istemeyin amk o olmuyo tecrübeyle sabit). Siz ne yaşadıysanız unutmayın hayatın bir yerinde birilerine onu yaşattınız.