2-3 yıl öncesine kadar üniversite okurken pazar günleri bulmaca günüydü benim için. Sabah erkenden yurttan çıkar gazete alır emekli dayılar gibi gezerdim sokaklarda. Sonra da müdavimi oldupum mekanda oturur bulmaca çözerdim. Tam bir emekli hayatıydı. Asdfghjklşi
Şimdi bırak günü ayın kaçı onu bile unutuyorum. Aları karıştırmaya başladım. Asdfghjklşi nöbet var veya yok şeklinde akıyor benim için hayat ve her gün birbirinin aynısı.
(bkz: iyi de bundan bizene sayın amına koduğum )