insan bir kere zirveye çıkınca zirvenin tadını alınca bir daha aşağılarda olmayı hiç kendine yediremiyor. insan hırsının sonu yok. bu yüzden kendimi yıprattığımı biliyorum ama elimde değil işte. o kadar sevdim ki tepeleri, aşağı inmek istemiyorum. deli gibi yukarda kalmak istiyorum. bu da kısır döngüye sokuyor insanı.
hayal et-çalış-amacına ulaş- yeniden hayal et- çalış- amacına ulaş
kocaman bir oyunda gibi hissediyorum bazen. nereye kadar amacıma ulaşıp duracağım. bu istemelerimin bir sonu olacak mı? hiç sanmıyorum. bencillik, duygusuzluk, karmakarışıklık. nasıl hissedeceğimi bile bilmiyorum bazen.