Yeğenlerimle aynı odada “uyumak için” niyetlendik ve akşam yedikleri kuru fasulyeyi 1 saattir gaz yoluyla doğayla buluşturuyorlar. Bi biri(5y) yapıyor, bir diğeri(4y) yapıyor ve ardından gülme krizine giriyorlar. Onların neye niyetlendiklerini daha yeni anladım.
İlk başta “çok ayıp ay,yapmayın” desem de, şu an onların kahkahalarına, gülerken kaçırdıkları(!) osuruk seslerine ben de gülüyorum, bitki gibi onların osuruk kokularını çekip, oksijene çevirmeye çalışıyorum(inşallah osuruk haricinde bir şey yapmıyorlardır)