uzun süredir birlikte çalıştığımız işverenimle az önce göz göze geldik.
elimde onun sigarasının yedekleri vardı.
"bırakıyorum odaya" dedim.
"niye bırakıyorsun?" dedi.
sonra ben gülümsedim. "hee tamam, bırak sana zahmet" diyerek buruk bir tebessümle o da gülümsedi.
"bütün iş buradan dönüyor, ben niye ayrı odada çalışayım" diyerek yıllar önce koca fabrikada kendi odasını bırakıp benim odama masa attırmıştı kendisine.
5 yıl birlikte aynı odada çalıştık.
gece yarıları, sabah saatlerine kadar çalışmalar...
o çalışmalarda başladı zaten bu sigaraların bende kalma mevzusu.
bir gece saat 01:00.
en az 2-3 saat daha şirketteyiz. sigarası bitti.
ve sigara alınabilecek en yakın yer araçla gidilebilecek bir yer.
işi de bölemiyoruz. "sigara içsene sen ya" dedi birden bire.
başladık gülmeye.
sonra karton olarak aldığı her sigarasından 2 paketi böyle durumlar için ben de stoklamaya başladık.
bugün odaya bıraktığım sigaraların hikayesi de bu şekilde işte.
çalıştığımız süre boyunca çorbacıya da gittik, birlikte sahurda yaptık, bir goralı için 35 km yol da kat ettik.
annesi bile sinirli anında kaçarken, ben özellikle giderdim yanına.
"hadi, bağır çağır at şu gerginliğini de insanlardan çıkarma öfkeni. ya da konuşmak istiyorsan anlat bir çıkar yol bulalım" derdim.
böyle deyince zaten kalmazdı öfkesi.
gülerdik birlikte.
çözerdik de...
zaten, biz beraber hareket edersek çözemeyeceğimiz şey yoktu ki.
hep böyleydi.
bugün, çözemedik...
atlattığımız fırtınaların sayısını ben bile unuttum.
öyle ki, çok büyük kavgalardan sonra bile en fazla 15 dakika küs kalabilirdik.
bu sefer olmadı...
bir kelimeye takıldı her şey.
bazen, bir kelime o kadar çok şeyi yok sayabiliyor ki.
yok saydı işte.
başkasının çok da büyütmeyeceği bir şeydi belki ama kendime kadar olmak aşamadı bu durumu.
insan, kendine saygı duymalı.
en çok kendisine saygısı olmalı hatta.
bugün, aynı çatı altında çalıştığımız son gün.
birlikte çalışmaya devam edeceğiz ancak benim isteğim üzerine sadece toplantılarda geleceğim şirkete.
teknoloji çağında "sen uzakta, nasıl olacak ki. nasıl iletişim kuracağız?" sorusunu soracak kadar istemiyor aslında bu durumu ama şartlar...
"ya hiç" dedirtmemek için olmazları oldurduk.
velhasılı;
yöneticiniz, en yakın arkadaşınız olmamalı sözlük.
çünkü böyle sevdalar, ayrılıkları dahil edemiyor kendisine.
bir başka ayrıldık