görücü usulü evlenmek

Bu devirde nereden baksan bana ahmakça gelen eylem. Artık çağımızın insanı o 70'lerde, 80'lerdeki gibi değil maalesef. Benim annem ve babam görücü usulü evlenmişler. Annem hep anlatırdı, istemeye geldiklerinde utancımdan kafamı kaldıramayıp babanın yüzüne bile bakamamış sadece gömleğinin beyaz yakasını görmüştüm diye. Bir beyaz yakaya gittim ben derdi, gülerdik. Bu arada hala evliler, şans işte. :) Ama günümüz insanı bu denli güvenilecek bir yapıya sahip değil. Şu mecrada bile birden fazla hesapla farklı kişiliklere bürünmeye çalışan ya da kendisine bile dürüst olamayıp aslında hiç yaşamadığı bir hayatı, hiç olmadığı bir kişiyi burada bizlere yansıtmaya çalışan yazarlar var. İnsanlar sürekli saklı gizli işler peşinde. Yıllarca birbiri ile sevgili aşamasında bir hayat süren insanlar bile birbirlerini tam anlamıyla tanıyamıyorken görücü usulü, hiç tanımadığınız birisi ile evlenip hayatınızla kumar oynamak düşüncesi niye? Arkadaşlar bir ilişkide işlerin yolunda gitmemesi durumunda sevgili iken ayrılmak başka, evli olup boşanmak başka bir şey. Bu yüzden sizlere naçizane tavsiyem birlikte bir hayat sürmeyi düşündüğünüz yol arkadaşınızın seçimini şansa bırakmamak olur. Evlenmeden önce görüşün, tanımaya çalışın ve kendinizce "ben bu kişi ile birlikte bir hayat sürebilir miyim?" sorusuna olumlu bir yanıt almadan bu işlere girişmeyin derim.