İğrenç bir şeydir. Evebeynler nasıl çocuk yetiştirmesi gerektiğini bilmediği için tüm hataları yaparlar. Ben her zaman aklı başında, ne verilirse onu alan, aileyi idare eden çocuk oldum. Buna mecburdum. İsteklerim, hayallerim otelendi, üzüldüm ağladım ama simdi küçük kardeşim için öyle değil. Böyle olmasın diye de çok uğraştım. Doğum günü için babam telefon alacak buna rağmen bir şeylerden memnun değil. Benim doğum günlerimde babam çalıştığı için olmazdı. Sağ salim gelsin doğum günü önemli değil derdim. Hatta bir kere satıcının elinde son kalan buzdolabı süsünu hediye almıştı da nasıl sevinmiştim. Şöyle bakınca nerden nereye diyorum. Kardeşim her şeyin en iyisine sahip olsun inşallah ama bakınca da benim giden çocukluğuma üzülüyorum.